Budynek liczy ponad 120 lat. Szacuje się, że willę wzniesiono około 1900 roku na gruntach należących do rodziny Lindów. W latach 30. XX wieku jej właścicielem był Antoni Salis, który prowadził znany lokal gastronomiczny przy ul. Zgoda 4 w Warszawie. Obiekt bez większych zniszczeń przetrwał okres II wojny światowej. Do lat 60. budynek znajdował się w rękach spadkobierców Antoniego Salisa. W 1966 roku willa została sprzedana, obecnie stanowi własność prywatną.
Atutem obiektu jest jego dołożenie. Lokalizacja prezentuje się pięknie i malowniczo, a sam budynek znajduje się w zakolu rzeki Utraty. Willa ma charakter letniskowy i posiada wysokie walory artystyczne. – Budynek, pomimo stosunkowo niewielkiej skali, nawiązuje formą do architektury rezydencjonalnej poprzez rozbudowaną bryłę, przykryte wysokimi dwuspadowymi dachami skrzydła oraz zewnętrzną klatkę schodową zlokalizowaną w wieży zwieńczonej spiczastym hełmem. Wszystkie elewacje otrzymały spójną dekorację z cegły klinkierowej, z pasowym boniowaniem, gzymsami kordonowymi i wieńczącym, dekoracyjnym pasem podokiennym. Dodatkowe efekty zdobnicze osiągnięto poprzez zastosowanie zróżnicowanej kolorystyki cegły, zamkniętych łukiem ostrym blend okiennych czy wprowadzenie belek drewnianych przy szczytach dachów – przedstawia prof. dr hab. Jakub Lewicki, wojewódzki konserwator zabytków.
Willa została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego. Jest niezwykle urokliwa i zachowała się w nienagannym stanie. Wewnątrz obiektu zachował się bogaty wystrój m.in. sztukateria, posadzki ceramiczne czy stolarka okienna i drzwiowa z historycznymi okuciami. – Wysoki standard elementów wykończeniowych oraz bogactwo dekorujących je motywów ornamentalnych nadają budynkowi walor unikatowości oraz wyróżniają go na tle okolicznej zabudowy letniskowej – podkreśla Jakub Lewicki.
Napisz komentarz
Komentarze